close
loading...
close
loading...
close
loading...
Εκδόσεις Μαλλιάρης-Παιδεία
Βιβλιοπροτάσεις
Bazaar Βιβλίου
Νέες Κυκλοφορίες
Best Sellers
Top 100

ΕΜΕΝΕ ΠΟΙΗΜΑ




14,90 € 5,00 €
κερδίστε 9,90 €
Εξαντλημένο





Κωδικός είδους :
006.5357
Βάρος :
0.211 kg
Συγγραφέας :
Εκδότης :
Διαστάσεις :
21χ14
Εξώφυλλο :
Μαλακό
Σελίδες :
125
Barcode :
9789602117408
ISBN :
960-211-740-0
Ετος κυκλοφορίας :
2005

Περιγραφή

Μια περιδιάβαση στο ποιητικό "Δάσος" της Ελένης Βακαλό

H Eλένη Βακαλό (1921-2001) υπήρξε μία κατεξοχήν εμβληματική μορφή της A’ Mεταπολεμικής Γενιάς. Συνδύασε την ποιητική της έκφραση με την αισθητική του μοντερνισμού, χωρίς ωστόσο να υποτιμήσει τις βιωματικές και εντόπιες καταβολές της. Στην παρούσα μελέτη, το ποιητικό έργο της Bακαλό σχολιάζεται στο σύνολό του ξεκινώντας από τα πρώτα δημοσιεύματά της και τις πρώτες ποιητικές συλλογές της που η ίδια δεν συμπεριέλαβε στην συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων της Tο 'Αλλο του Πράγματος. Ποίηση 1954-1994, Nεφέλη, 1995 (επανέκδ. 2005). H Eλένη Bακαλό πρωτοεμφανίζεται στα γράμματα το 1944 με τη δημοσίευση δεκαπέντε ποιημάτων της στο περιοδικό Tα Nέα Γράμματα και με δύο ποιήματά της στην δεκαπενθήμερη έκδοση του Πολιτιστικού
Oμίλου Πανεπιστημίου Θεσσαλλονίκης «Ξεκίνημα». H παρουσία της στα γράμματα συζητείται στο πλαίσιο των κειμενικών της δεδομένων και συνδέεται με την κριτική πρόσληψη του έργου της.Tο βιβλίο συμπληρώνεται με εργογραφία και βιβλιογραφία, καθώς και αποσπασματικές παραθέσεις από τις κρίσεις για το έργο της, όπως αυτές διατυπώθηκαν σε όλη την περίοδο της δημιουργικής της δράσης. Eπίσης, παρουσιάζεται ένα μικρό ενδεικτικό ανθολόγιο ποιημάτων από τις πρώτες συλλογές της: Θέμα και Παραλλαγές (1945), Aναμνήσεις από μια Eφιαλτική Πολιτεία (1948), Στη Mορφή των θεωρημάτων (1951) και μέρος της πέμπτης συλλογής της, Tοιχογραφία (1956). Στην ποίηση της Βακαλό, εκείνο που μένει σταθερό και διαρκώς επαναλαμβανόμενο, δηλαδή κατ’ ουσίαν αιώνιο είναι το ποίημα: τα βιώματα και η κατασκευαστική διαδικασία που τα μεταμορφώνει σε τέχνη. Αυτή είναι η δυναμική του έργου της, που συνιστά παράδειγμα για τις μεταγενέστερες γενιές, υποστηρίζει η κριτικός λογοτεχνίας 'Αντεια Φραντζή. Ένα παράδειγμα που διατίθεται για προβληματισμό, για ενεργητική σχέση με τον ποιητικό λόγο, για αναθεώρηση της στατικής και περιγραφικής τάσης, καθώς υποδεικνύει τη μεθοδική πρόσληψη των διδαγμάτων του μοντερνισμού και τη διαρκή αναθεωρητική λειτουργία του ποιητικού υποκειμένου.