• Είσοδος Χρήστη
• Εγγραφή
• 
• 

Αρχική / Βιβλία / Μελέτες, Δοκίμια

Περιγραφή

Πως μπορεί κάτι κατά κανόνα ζοφερό όπως ο μηδενισμός να είναι συγχρόνως φιλόξενο και ευπροσήγορο; Υπάρχει άραγε μια εμπειρία του μηδενισμού που αναπτύσσεται από κοινού με αυτή τη μορφή κοινωνίας και πολιτισμού την οποία γνωρίζουμε υπό το εύηχο όνομα της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Ποια είναι η ιδιαίτερη ταυτότητα του νεωτερικού μηδενισμού; Αποτελεί τελικά ο μηδενισμός πρόκληση για τη δημοκρατία; Σε συνεχή διάλογο με τη σκέψη του Τοκβίλ και του Νίτσε, ο συγγραφέας εντοπίζει τη μηδενιστική πρόκληση στο γεγονός ότι η καθολική ορμή για μεγένθυση της ευζωίας αποδομεί τη μέριμνα για την αξιοβίωτη πολιτεία και την ηθικοπολιτική αυτονομία των υποκειμένων. Αναγνωρίζει έτσι πως ένας ήπιος και εύθυμος μηδενισμός εμφανίζεται συχνά στην κλήση για μία ζωή δίχως τη θλίψη και τον πόνο των πολιτικών διαιρέσεων, για μια ζωή απαλλαγμένη από το <<τυραννικό πέπλο>> των αξιών και των μεταφυσικών σχεδίων. Αυτή η κλήση υπήρξε το τέχνασμα με το οποίο ο καπιταλισμός φιλελευθερισμός κατάφερε να αλλοιώσει την πολιτική ψυχή της δημοκρατίας, μετατρέποντας την σε ζώνη ελεύθερων ανταλλαγών ανάμεσα σε εγωιστικές μονάδες και μερικά συμφέροντα.
Αυτό που μπορεί να βάλει όρια σε τούτο το παχνίδι είναι η πραγματική δύναμη των υποκειμένων: η πολιτική εμπειρία της ελευθερίας τους. Αν ο μηδενισμός κολακεύει τα άτομα με το να υπόσχεται αφειδώλευτα την ικανοποίήση όλων τους των ορέξεων, η πολιτική εμπειρία μετέχει στην αληθινή διαλεκτική επιθυμία, στην επιθυμία δηλαδή που διαμορφώνεται μέσα από μια σοβαρή σύγκρουση με την <<κοινωνία των εγωιστών>> και τους κηδεμόνες της.

© Μαλλιάρης Παιδεία Α.Ε. (Γ.Ε.Μ.Η. 038272305000)

Τηλεφωνικές Παραγγελίες | Παραλαβή - Αποστολή και Πληρωμή | Όροι χρήσης | Επιστροφές

• 
• 
• 
• 
• 

• 
• 

Δημ. Γούναρη 39
546 22 Θεσσαλονίκη
2310 278707 | 640755