Βιβλία
- Αρχαία Κείμενα
- Βιογραφίες & Μαρτυρίες
- Γλωσσολογία & Σημειολογία
- Γραμματολογία & Λογοτεχνικό Δοκίμιο
- Γυναίκα - Μητρότητα - Εγκυμοσύνη
- Διατροφή, Βότανα & Υγεία
- Δίκαιο
- Εγκυκλοπαίδειες
- Επιστήμες
- Θρησκείες - Θεολογία
- Ιατρική
- Ιστορία
- Κοινωνιολογία - ΜΜΕ - Δημοσιογραφία
- Λαογραφία - Εθνολογία - Οδοιπορικά - Ταξίδια - Ανακαλύψεις
- Λεξικά
- Λογοτεχνία
- Μαγειρική & Οινολογία
- Μελέτες, Δοκίμια
- Μεταφυσική - Εσωτερισμός - Αναζήτηση
- Ξενόγλωσσα
- Οικονομία - Μάνατζμεντ
- Παιδαγωγική Επιστήμη
- Παιδικά & Νεανικά Βιβλία
- Περιοδικά - Κόμικς - Γελοιογραφίες - Χιούμορ
- Πληροφορική
- Πολιτική - Διεθνείς Σχέσεις
- Συμπληρωματική Ιατρική
- Σχολικά Βιβλία Οργανισμού
- Σχολικά Βοηθήματα
- Ταξιδιωτικοί Οδηγοί & Χάρτες
- Τέχνες
- Τεχνολογία
- Φιλοσοφία - Φιλοσοφικό Δοκίμιο
- Φύση - Περιβάλλον - Οικολογία
- Χόμπυ - Αθλητισμός
- Ψυχολογία - Ψυχιατρική - Ψυχανάλυση
ΑΥΤΟΔΙΑΛΟΓΟΙ
κερδίστε 1,00 €
Συνήθως αποστέλλεται εντός 10 εργάσιμων ημερών (προϋπόθεση στοκ προμηθευτή)
Κωδικός είδους : |
108.2084 |
Βάρος : |
0.158 kg |
|
Συγγραφέας : |
Εκδότης : |
|||
Διαστάσεις : |
13x21 |
Εξώφυλλο : |
Μαλακό |
|
Σελίδες : |
98 |
Barcode : |
9789609599795 |
|
ISBN : |
978-960-9599-79-5 |
Ετος κυκλοφορίας : |
2016 |
Περιγραφή
Μία επίκληση ανεπιτυχής ήτανε αρκετή να με βοηθήσει να συλλέξω σταγόνες, μία μία, κι όμως... μα όντως μένουν στέρεες. Τις έχω φυλακίσει στο χαρτί, στην αρχή με μελάνι τις αντέγραψα και το μελάνι από το χέρι οριζόταν. Τώρα με μελάνι τις εναποθέτω στα χέρια σου, μελάνι ορισμένο από το χέρι μου και πάλι.Μερικές λέξεις και μία παύση φτάνουν. Το μυαλό τις λέξεις δε φοβάται. ...τις φοβάται όμως το χέρι. Όταν γεννιούνται είναι επιθετικές πολύ, από ψηλά τρέχουν να ξεχυθούν και σε μιας κηλίδας τη μορφή να σχηματιστούν. Αλλά εδώ τις τιθασεύω. Εάν τις χάσεις ξεχύνονται στον κόσμο όλο. Σαν σκόνη κάθονται στο πάτωμα. Σε όποιον περνάει προσκολλούνται επάνω. Να ακριβώς όπως οι λέξεις αυτές. ...και οι άλλες, αυτές που θα ακολουθήσουν. Αθώες σκέψεις που κατάφεραν να δραπετεύσουν. Συνήθως τις νύχτες τις βλέπω απτα δάχτυλα να τρέχουν. Σαν αγρίμια που τη μορφή τους να πάρουν ακόμα δεν πρόλαβαν. Τις ώρες εκείνες, και ώρες πολλές ακόμα, με τον εαυτό παραμιλώ. Με αυτή που έχω εγκλωβιστεί στο ίδιο σώμα. Με αυτή που φύλο και θέση δεν αναγνωρίζει. Με αυτή που για πάντα θα υπάρχω, που για μια συνύπαρξη θα ισορροπώ στο σχοινί.