• Είσοδος Χρήστη
• Εγγραφή
• 
• 

Αρχική / Βιβλία / Λογοτεχνία / Ελληνική Πεζογραφία

Περιγραφή

Ήταν ένα γελαστό απόγευμα ή τουλάχιστον έτσι έμοιαζε εκείνη την ώρα, γύρω στις πέντε, που η Νεφέλη και ο Αλέξης όρμησσαν μέσα στο μικρό μπαρ της ανατολικής πτέρυγας του αεροδρομίου. 'Ορμησαν είναι η σωστή λέξη. Εδώ και είκοσι λεπτά σεριάνιζαν στο αεροδρόμιο χωρίς να αποφασίζουν που θα αράξουν. Εκείνη με τα κόκκινα μακριά μαλλιά της ξέπλεκα στους ώμους και τα άσπρα γάντια της- παράξενο θέαμα μέσα στο αυγουστιάτικο απομεσήμερο. Εκείνος με ένα τζην κι ένα πουκάμισο. "Νιόπαντροι;" είχε ρωτήσει η συνοδός στις Αναχωρήσεις Εξωτερικού βλέποντας τα κόκκινα τριαντάφυλλα στην αγκαλιά της Νεφέλης κι εκείνοι είχαν κοιταχτεί γελαστά στα μάτια χωρίς ν' απαντήσουν. Πάντα τους άρεσε να κοιτάζονται γελαστά στα μάτια. Ή καμιά φορά να ξεσπάνε στα γέλια χωρίς λόγο. Το γέλιο ήταν ο ερωτικός τους κώδικας εδώ και δέκα χρόνια. Το 'χαν ανακαλύψει πριν ακόμη ανακαλύψουν ο ένας τον άλλο...
"Ήρθατε νωρίς", είχε πει η συνοδός κόβοντας το απόκομμα απ' το εισιτήριο της Νεφέλης. Και μετά κοιτάζοντας τον Αλέξη: "Έχω διαβάσει όλα σας τα βιβλία». «Αλήθεια;» «Και τα τρία». Πήρε μια κάρτα επιβιβάσεως κι άρχισε να τη συμπληρώνει. «Πτήση 547», είπε «έξοδος υπ αριθμόν 2». Του έδωσε την κάρτα. «Όλα αυτά που περάσατε», είπε και κούνησε το κεφάλι της. «Όλα αυτά που σας έκαναν στη φυλακή...» Κοίταξε τη Νεφέλη: «Πως τα άντεξε;» Ξανακοίταξε τον Αλέξη. «Πως τα αντέξατε;» Αλλά ο Αλέξης είχε το γελαστό του βλέμμα πάνω στη Νεφέλη. Έσκυψε και πήρε από κάτω τη μικρή δερμάτινη βαλίτσα. Με το άλλο χέρι έψαξε να βρει το χέρι της. «Πάμε;» Το ένα γελαστό απόγευμα γράφτηκε για πρώτη φορά σαν θεατρικό έργο λίγο μετά τη μεταπολίτευση και πήρε το δεύτερο Κρατικό Βραβείο του 1977. Αργότερα έγινε ταινία με τον Νίκο Κούρκουλο και την Μπέττυ Λιβανού.

© Μαλλιάρης Παιδεία Α.Ε. (Γ.Ε.Μ.Η. 038272305000)

Τηλεφωνικές Παραγγελίες | Παραλαβή - Αποστολή και Πληρωμή | Όροι χρήσης | Επιστροφές

• 
• 
• 
• 
• 

• 
• 

Δημ. Γούναρη 39
546 22 Θεσσαλονίκη
2310 278707 | 640755