Βιβλία
- Αρχαία Κείμενα
- Βιογραφίες & Μαρτυρίες
- Γλωσσολογία & Σημειολογία
- Γραμματολογία & Λογοτεχνικό Δοκίμιο
- Γυναίκα - Μητρότητα - Εγκυμοσύνη
- Διατροφή, Βότανα & Υγεία
- Δίκαιο
- Εγκυκλοπαίδειες
- Επιστήμες
- Θρησκείες - Θεολογία
- Ιατρική
- Ιστορία
- Κοινωνιολογία - ΜΜΕ - Δημοσιογραφία
- Λαογραφία - Εθνολογία - Οδοιπορικά - Ταξίδια - Ανακαλύψεις
- Λεξικά
- Λογοτεχνία
- Μαγειρική & Οινολογία
- Μελέτες, Δοκίμια
- Μεταφυσική - Εσωτερισμός - Αναζήτηση
- Ξενόγλωσσα
- Οικονομία - Μάνατζμεντ
- Παιδαγωγική Επιστήμη
- Παιδικά & Νεανικά Βιβλία
- Περιοδικά - Κόμικς - Γελοιογραφίες - Χιούμορ
- Πληροφορική
- Πολιτική - Διεθνείς Σχέσεις
- Συμπληρωματική Ιατρική
- Σχολικά Βιβλία Οργανισμού
- Σχολικά Βοηθήματα
- Ταξιδιωτικοί Οδηγοί & Χάρτες
- Τέχνες
- Τεχνολογία
- Φιλοσοφία - Φιλοσοφικό Δοκίμιο
- Φύση - Περιβάλλον - Οικολογία
- Χόμπυ - Αθλητισμός
- Ψυχολογία - Ψυχιατρική - Ψυχανάλυση
ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΕΣ ΕΜΠΝΕΥΣΕΙΣ
κερδίστε 1,59 €
Συνήθως αποστέλλεται εντός 10 εργάσιμων ημερών (προϋπόθεση στοκ προμηθευτή)
Κωδικός είδους : |
008.3967 |
Συγγραφέας : |
||
Εκδότης : |
Διαστάσεις : |
21Χ14 |
||
Εξώφυλλο : |
Μαλακό |
Σελίδες : |
158 |
|
Barcode : |
9789602211441 |
ISBN : |
960-221-144-Χ |
|
Ετος κυκλοφορίας : |
1998 |
Περιγραφή
Η Μεσόγειος είναι ο χώρος στον οποίο ήρθαν σε επαφή η μυστικιστική Ανατολή, η Δύση της δράσης και της προόδου και η κλασική Ελλάδα του λόγου και του μέτρου. Στις "Μεσογειακές εμπνεύσεις" του ο Ζαν Γκρενιέ στοχάζεται πάνω στη διαμετρικά αντίθετη στάση που υιοθετούν οι λαοί της Βόρειας Αφρικής και εκείνοι της Νότιας Ευρώπης απέναντι στη ζωή και το θάνατο, όπως αυτή αναδύεται μέσα από την ιστορία και τις παραδόσεις τους."Μέχρι το θάνατο ο Μουσουλμάνος ζει εξοικειωμένος με τη Φύση, και η ιδιότητά του ως ανθρώπινου όντος μετρά απέναντι στο Απόλυτο μόνον όσο ζει". Αντίθετα, για τον δυτικό άνθρωπο το πεπρωμένο μπορεί και πρέπει να μετασχηματιστεί: "... ο άνθρωπος είναι δοσμένος όλος στη δημιουργία... τέλος, τίποτε που μπορεί να μετασχηματιστεί δεν είναι περιφρονητέο".
Ανάμεσα στη μοιρολατρία και τη φρενίτιδα της δράσης ο Γκρενιέ βλέπει τις μορφές των ελληνικών αγαλμάτων να χαμογελούν: "πόσο μου αρέσει αυτό το χαμόγελο!", "πόση ομορφιά κλείνει μέσα του ένα βλέμμα που ξέρει να μην παρεκκλίνει μπροστά στο αναπόφευκτο και που ξέρει να μην επιμένει πολύ σ αυτό".
