• Είσοδος Χρήστη
• Εγγραφή
• 
• 

Αρχική / Βιβλία / Τέχνες / Θέατρο

Περιγραφή

Είναι λογικό δύο άνθρωποι να υποσχεθούν ο ένας στον άλλον ότι θα είναι για πάντα μαζί;
Μπορούν, όμως, να κρατήσουν αυτή την υπόσχεση;

Το "Όποιος θέλει να χωρίσει... να σηκώσει το χέρι του", είναι το πρώτο θεατρικό έργο του Γιώργου Καπουτζίδη, το οποίο έχει ως κεντρικό θέμα τις ανθρώπινες σχέσεις. Τέσσερις φίλοι, η Δήμητρα, η Κική, ο Χάρης και η Νατάσα ζούνε τις δικές τους ιστορίες κάπου στην Αθήνα.

Το βασικό ερώτημα που γεννάται μέσα από την ιστορία μας είναι: "Δεν μπορεί να είναι κάποιος ευτυχισμένος μόνος του χωρίς να είναι παντρεμένος ή δεσμευμένος;" Και η απάντηση ίσως να κρύβεται πως πάντα οι άνθρωποι αναζητούν τη μαγεία που υπάρχει ανάμεσά τους. Ο ένας άνθρωπος να θέλει να είναι με τον άλλον: να είναι μαζί, να ονειρεύονται μαζί, να γελάνε μαζί, να αναπνέουν μαζί. Παντρεμένοι ή όχι, ούτε που έχει σημασία. Σημασία έχει να ζει κάποιος αυτά που ονειρεύεται, κι όχι να ζει αυτά που μπορεί... λόγω κάποιων συνθηκών...

Ο Γιώργος Καπουτζίδης αποκαλύπτει με τις στιχομυθίες των ηρώων του, οι οποίες είναι γεμάτες χιούμορ σε ένα τραγικό περίβλημα, το ζήτημα της πίστης και της απιστίας στον γάμο και στις σχέσεις.
Το κείμενο είναι βαθιά κωμικοτραγικό, δίχως ανούσιες φρασεολογικές πολυπλοκότητες. Επίσης, ο συγγραφέας κατορθώνει να σηκώσει το χαλάκι που τοποθετούμε στο κέντρο της καθημερινής μας ζωής και να ξεσκεπάσει τα απόκρυφα μυστικά και τις μύχιες επιθυμίες και τους αδήλωτους φόβους των ηρώων του, προκαλώντας μας να κάνουμε ακριβώς το ίδιο: Να μιλήσουμε για εκείνα που επιθυμούμε και πουφοβόμαστε... Και με τη φράση "Συγνώμη αν σε πονάει, αλλά είναι η αλήθεια...", η οποιαδήποτε πρόκληση, γίνεται πρόσκληση να αλλάξουμε τον εαυτό μας και την εικονική μας ζωή.

Πολλά χρόνια πριν, στις Σέρρες, ο καλύτερός μου φίλος μού είχε πει: "Εσένα το ταλέντο σου είναι να μαζεύεις κόσμο, να κάθεσαι στο κέντρο και να τους λες ιστορίες. Δεν ξέρω πώς μπορεί να γίνει αυτό επάγγελμα, αλλά μακάρι να το καταφέρεις".
Ακολούθησα τη συμβουλή του. Ξεκίνησα να διηγούμαι ιστορίες, μέσα από τηλεοπτικά σενάρια. Στην πορεία, όμως, ανακάλυψα πως περισσότερο από το να διηγούμαι μια ιστορία, να φτιάχνω την πλοκή και να καταστρώνω εκπλήξεις, που θα ξαφνιάσουν τον θεατή ή τον αναγνώστη, μου άρεσε να δημιουργώ τους ήρωες. Να αποφασίζω εγώ για τα συναισθήματά τους, τις πράξεις τους, ώσπου από ένα σημείο και μετά, αποφασίζουν οι ίδιοι μόνοι τους για τους εαυτούς τους, και αρχίζουν πια εκείνοι να μου υπαγορεύουν... και από συγγραφέας τους γίνομαι απλώς ο δακτυλογράφος τους. Ο προσωπικός τους γραμματέας. Και είναι τότε που καταλαβαίνω ότι ένα κείμενο έχει πια ζωή. Έχει λόγο ύπαρξης.
Τους αγαπώ τους ήρωές μου. Με τα λάθη τους, τις ατέλειές τους, τις δειλίες τους, τις αναποφασιστικότητές τους. Δεν είναι τέλειοι, δεν φτιάχτηκαν για να είναι τέλειοι -και το ξέρουν-, αλλά προσπαθούν να κάνουν το σωστό. Έχουν καλές προθέσεις, πάντα. Γι' αυτό τους αγαπάω.
Δεν ανήκω στην ίδια γενιά μαζί τους. Ηλικιακά. Προσπάθησα, ωστόσο να μιλήσω τη γλώσσα τους, να αποτυπώσω τις συμπεριφορές της γενιάς τους, όσο γίνεται πιο πιστά, χωρίς να τους θίξω. Δεν τους κρίνω, έχουν τη ζωή τους και από μεριάς μου είναι απολύτως ελεύθεροι να τη ζήσουν, όπως θέλουν. Μόνοι, ή σε ένα δεσμό, στην Ελλάδα ή στην Αργεντινή, εύχομαι απλώς να είναι ευτυχισμένοι.

© Μαλλιάρης Παιδεία Α.Ε. (Γ.Ε.Μ.Η. 038272305000)

Όροι χρήσης | Επιστροφές | Τηλεφωνικές Παραγγελίες | Παραλαβή - Αποστολή και Πληρωμή

• 
• 
• 
• 
• 

• 
• 

Δημ. Γούναρη 39
546 22 Θεσσαλονίκη
2310 278707 | 640755