Βιβλία
- Αρχαία Κείμενα
- Βιογραφίες & Μαρτυρίες
- Γλωσσολογία & Σημειολογία
- Γραμματολογία & Λογοτεχνικό Δοκίμιο
- Γυναίκα - Μητρότητα - Εγκυμοσύνη
- Διατροφή, Βότανα & Υγεία
- Δίκαιο
- Εγκυκλοπαίδειες
- Επιστήμες
- Θρησκείες - Θεολογία
- Ιατρική
- Ιστορία
- Κοινωνιολογία - ΜΜΕ - Δημοσιογραφία
- Λαογραφία - Εθνολογία - Οδοιπορικά - Ταξίδια - Ανακαλύψεις
- Λεξικά
- Λογοτεχνία
- Μαγειρική & Οινολογία
- Μελέτες, Δοκίμια
- Μεταφυσική - Εσωτερισμός - Αναζήτηση
- Ξενόγλωσσα
- Οικονομία - Μάνατζμεντ
- Παιδαγωγική Επιστήμη
- Παιδικά & Νεανικά Βιβλία
- Περιοδικά - Κόμικς - Γελοιογραφίες - Χιούμορ
- Πληροφορική
- Πολιτική - Διεθνείς Σχέσεις
- Συμπληρωματική Ιατρική
- Σχολικά Βιβλία Οργανισμού
- Σχολικά Βοηθήματα
- Ταξιδιωτικοί Οδηγοί & Χάρτες
- Τέχνες
- Τεχνολογία
- Φιλοσοφία - Φιλοσοφικό Δοκίμιο
- Φύση - Περιβάλλον - Οικολογία
- Χόμπυ - Αθλητισμός
- Ψυχολογία - Ψυχιατρική - Ψυχανάλυση
Περιγραφή
Μια εκ βαθέων εξομολόγηση του Γιάννη Παπαϊωάννου, που εργάσθηκε ως ηχολήπτης στο ιστορικό στούντιο της Columbia τρεις ολόκληρες δεκαετίες. Παράλληλα η αποτίμηση μιας ολόκληρης εποχής, όσο κι η ανασκόπηση ενός μεγάλου μέρους της ιστορίας της ελληνικής δισκογραφίας, των ανθρώπων που τη διαμόρφωσαν και των τραγουδιών που τραγουδήθηκαν από αρκετές γενιές μέχρι σήμερα.Ο Γιάννης Παπαϊωάννου αγαπημένο, γνώριμο πρόσωπο στον μουσικό χώρο, καταθέτει στις σελίδες του βιβλίου τη δική του μαρτυρία από τα "αυλάκια" των βινυλίων, τις ατελείωτες ώρες ηχογραφήσεων.
Το λαϊκό τραγούδι, το έντεχνο και το μοντέρνο, οι γνώριμες κι αγαπημένες φωνές όπως αυτές του Τσιτσάνη, του Ζαμπέτα, του Γρηγόρη Μπιθικώτση και του Στέλιου, οι στιγμές της δημιουργικής αγωνίας για καλλιτέχνες όπως ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Μίκης Θεοδωράκης, αγαπημένοι συνθέτες όπως ο 'Ακης Πάνου και ο Γιάννης Σπανός, ερμηνευτές όπως ο Γιώργος Νταλάρας, η Χαρούλα Αλεξίου, ο Δημήτρης Μητροπάνος, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Στράτος Διονυσίου, αλλά και τα ίδια τα τραγούδια, τα πιο εκλεκτά του ρεπερτορίου μας τα τελευταία 30 χρόνια, συνδυάζονται αρμονικά στο "μωσαϊκό" της αφήγησης από τον άνθρωπο που κατέγραφε τα πάντα πίσω από το τζάμι του στούντιο - ήχους, νότες αλλά και ξεχωριστές ανθρώπινες στιγμές.
Αυτοβιογραφούμενος και λάτρης εκείνης της εποχής, ο Γιάννης Παπαϊωάννου φέρνει τον αναγνώστη μερικά βήματα πίσω, του ξεδιπλώνει αξίες γνέφοντας νοερά προς το μέλλον του ελληνικού τραγουδιού...
" Όλα ξεκίνησαν την αρχή του καινούργιου αιώνα. Τότε δούλευα στον ραδιοφωνικό σταθμό "Μελωδία". Στο στούντιο δεν υπήρχε πια τζάμι να χωρίζει τον ηχολήπτη από τον παραγωγό, ή, όπως εγώ είχα συνηθίσει, τον μουσικό ή τον ερμηνευτή από μένα.
Και μόνο αυτό; Ούτε ταινίες ηχογράφησης, ούτε μοντάζ, κόψε-ράψε. Ένας υπολογιστής γεμάτος τραγούδια, ένα πρόγραμμα το wave lab, κι όλα ήταν πολύ πιο απλά.
Θυμόμουνα στιγμές από ηχογραφήσεις στο στούντιο της Columbia που κατά κύριο λόγο είχα δουλέψει και δεν κρατιόμουνα, τα έλεγα. Καμία σχέση με τη σημερινή κατάσταση.
Τότε ήταν που με παρακίνησαν φίλοι, συνθέτες, τραγουδιστές, μουσικοί, λέγοντάς μου: Αυτά που μας λες, γιατί δεν τα γράφεις; Τις εμπειρίες σου, τις επαφές σου, τα ξενύχτια με τον Χατζιδάκι, τον Ξαρχάκο, τον 'Ακη Πάνου και τόσους άλλους γνωστούς και μη.
