close
loading...
close
loading...
close
loading...
Εκδόσεις Μαλλιάρης-Παιδεία
Βιβλιοπροτάσεις
Bazaar Βιβλίου
Νέες Κυκλοφορίες
Best Sellers
Top 100

ΩΔΙΝΕΣ ΘΑΝΑΤΟΥ




16,96 € 15,26 €
κερδίστε 1,70 €
Συνήθως αποστέλλεται εντός 10 εργάσιμων ημερών (προϋπόθεση στοκ προμηθευτή)





Κωδικός είδους :
000.6143
Βάρος :
0.51 kg
Συγγραφέας :
Εκδότης :
Διαστάσεις :
14x21
Εξώφυλλο :
Μαλακό
Σελίδες :
368
Barcode :
9789602218426
ISBN :
978-960-221-842-6
Ετος κυκλοφορίας :
2020

Περιγραφή

Ο Αελιών ήταν στα μάτια μου πάντοτε το σύμβολο της ίδιας της "ισραηλινότητας", γεννημένος σε τούτη τη γη, μαχητής... Δεν μπορώ να το πιστέψω πως είναι επιζών του Ολοκαυτώματος. Αυτή ήταν η αντίδραση ενός υφισταμένου του αξιωματικού Μωσέ Αελιών όταν, χρόνια αργότερα, πρωτοείδε την αυτοβιογραφία του. Δύσκολα, πράγματι, μπορούσε να συνδέσει κανείς τον μάχιμο αξιωματικό με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Διότι, στο νεαρό ισραηλινό κράτος της δεκαετίας του '50, υπήρχε ένας ξεκάθαρος ιεραρχικός διαχωρισμός: από τη μια, ο καινούργιος μαχητικός Εβραίος και, από την άλλη, ο Εβραίος της διασποράς, το νικημένο θύμα.
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΣΑΛΟΝΙΚΙΟΥ ΕΒΡΑΙΟΥ ΣΤΑ ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ ΑΟΥΣΒΙΤΣ, ΜΑΟΥΤΧΑΟΥΖΕΝ, ΜΕΛΚ, ΕΜΠΕΝΖΕΕ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη, ο Μωσέ Αελιών στάλθηκε, 17 ετών, στο 'Αουσβιτς μαζί με την οικογένειά του. Μονάχα αυτός επιβίωσε από εκεί, όπως κι από τη φοβερή "πορεία θανάτου" και τα άλλα στρατόπεδα που γνώρισε στη συνέχεια. Μετά την απελευθέρωσή του, το 1945, βρέθηκε στην Ιταλία, απ' όπου πέρασε στο Ισραήλ σαν "παράνομος" μετανάστης. Στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας κατατάχθηκε στον στρατό, όπου παρέμεινε για είκοσι δύο χρόνια. Σ' όλο αυτό το διάστημα δεν επισκέφθηκε ποτέ την Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη, παρά μόνο το 1987, ήταν δε εξαιρετικά απρόθυμος να μιλήσει για το Ολοκαύτωμα, ακόμα και στη γυναίκα του και τα παιδιά του - μια απώθηση ιδιαίτερα αποτελεσματική, τουλάχιστον εξωτερικά.
Όταν τελικά έσπασε το φράγμα, ο Μωσέ αισθάνθηκε την ανάγκη να γράψει "ιστορία", να είναι όσο ακριβέστερος γίνεται και να μην αγγίξει τα συναισθήματά του. Παρά τη δυσκολία, σήμερα δηλώνει ικανοποιημένος από την προσπάθεια - "γιατί με οδήγησε σε τόπους τελείως καινούργιους για μένα". Ο πόνος της μνήμης οδηγεί στην ανάγκη της συγγραφής, στη χαρά της γραφής.

Μετάφραση: Σπύρος Κακουριώτης